وقتی که در زمان یزدگرد عرب ها به ایران حمله کردند و ایران رو فتح کردند، مردم ایران را که دارای دین زرتشت بودند آتش پرست و کافر نامیدند و آنها را مجبور کردند که به دین اسلام روی بیاورند.
در این میان گروهی خودشان به دین اسلام گرویدند و گروهی هم از ترس مسلمان شدند، چون می دیدند که افرادی که مسلمان نشوند را می کشند.
اعراب افرادی را که مسلمان نمی شدند، مردها و سرپرست خانواده را در آتش می سوزاندند تا دیگران یاغی گری نکنند، و زنان آنها را به کنیزی و بچه ها را برای نوکری و کلفتی می بردند.
این بچه ها بزرگ شدند و در خانه اعراب کار می کردند و خود اعراب هم بچه هائی هم سن آنها داشته اند، وقتی ازصاحب خانه می پرسیدند که این بچه تو است؟ (کلفت و نوکرها)، می گفته اند: ”نه، این پدر سوخته است” یعنی بچه ما نیست، نوکر و کلفتی است که پدرش در جریان فتح ایران سوزانده شده است و به این نوکر و کلفت ها می گفته اند: “پدر سوخته.”
(البته لازم به ذکره که واقعا در حال حاضر معنی کلمه پدر سوخته تو جامعه ما خیلی تغییر کرده
یعنی به هر کی که یه مقدار زیرک و شیطون و عزیز در دونه است می گن پدرسوخته
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
نسل مالینک دوستان
آمار سایت